ترا من به پل هایِ جاری سپردمکه شاید از این رودهای خروشان گذشتیرسیدی به دشتی که پهنایِ روحشاز اوجِ هجاهایِ کوتاهِ سبزِ نسیمدر آن انعکاسِ ظریف تبلور، تر استولی من تو را باز در قلب خود یافتمتو از رد پای سکوتِ دلِ من گذشتی.ولی من تو را باز در قلب خود یافتم...بهمن وخشور
۱ نظر:
بابا بهمن جان تو دیگه کی هستی، سرم خلوت شد اشعارم رو میدم بزار تو وبلاگت
ارسال یک نظر